W kolumbijskich górach..
Często zapominamy jak ważna jest wspólnota w życiu każdego z nas. Tak bardzo chcielibyśmy być niezależni, że zapominamy jak w istocie jesteśmy zależni. Wspólnota serdecznych ludzi, wśród których możemy być po prostu sobą, podzielić się swoją szczerością, sukcesem lub słabością są o wiele cenniejsze niż wiele z celów do których tak usilnie dążymy.. Często zamiast najpierw dążyć do budowania relacji opartych na zaufaniu i otwartości dążymy głownie do zbudowania domu i awansu zawodowego…
Jestem od 4 dni w takiej wspólnocie, gdzie razem jemy posiłki, ćwiczymy poranną jogę, rozmawiamy, spędzamy czas, dzielimy się naszymi historiami, marzeniami i planami. Jest to holistyczne centrum położone wysoko w kolumbijskich górach. Zdrowe jedzenie i dbanie o środowisko są tutaj ważnymi wartościami. Praktykujemy wdzięczność za każdy posiłek, wspólnie spędzony czas przy ognisku czy śpiew.
Uwielbiam wieczorami wsłuchiwać się we wszechobecne cykady. Są one jak szum rzeki która płynie przez las. Razem z szumem liści i wiatru doskonale koją nerwy i wyciszają myśli…
…
Szczyty gór które mnie otaczają są święte dla Indian Kogi. Tylko Mamas (ich duchowi przewodnicy) mogą wchodzić na same wierzchołki.
Cywilizacja Tayrona zniknęła z tych ziem jak wszystkie cywilizacje w Ameryce Południowej. Ale nie umarła. 400 lat temu dzieci tej cywilizacji znaleźli schronienie wysoko w górach – Sercu Ziemi jak je nazywają. Dalej mają swoje osady, drogi i sady. Tworzą dzisiaj cztery plemiona: Kogi, Wiwa, Kankuamos i Arahuacos. Przez te 400 lat przyglądali się rozwojowi cywilizacji w ciszy. W podróż do nich wyruszyliśmy niedawno aby móc poznać ich i ich krainę lepiej. O tej podróży jeszcze napiszę.
…
Lasy mgliste jakie znajdują się na tych wysokościach upajają swoją soczystością. Zapachy są tak intensywne że gdy biorę wdech mam poczucie że znajduje się w sklepie zielarskim. Czasami przypomina mi się też moment gdy w domu rodzinnym nad stołem unosi się para z aromatami warzyw świeżo przyrządzonej zupy. Z każdym krokiem karmię zmysły. Jest też coś w tej zieleni co koi i uspokaja. Człowiek nie czuje się znudzony tak łatwo i nie ma potrzeby kompulsywnie sprawdzania telefonu i wiadomości.
Chodzimy wcześnie spać bo szybko robi się ciemno ok. 18.00 i po ok. 21.00 jestem już w łóżku. Bardzo szybko się do tego przyzwyczaiłem. Pobudka o 5.30 jest wtedy naturalna. O 6.30 ćwiczymy jogę z ćwiczeniami skoncentrowanymi na rozluźnienie ciała i umysłu. Wykonujemy naprzemiennie sekwencję intensywnych oddechów i dłużej trwających pozycji rozciągających ciało. Ćwiczenia te doskonale rozluźniają moje mięśnie ud, pleców i głowy. Zauważam też że z każdym dniem tutaj wyciszam się bardziej. Przyjechałem z burzą myśli. Mój umysł rozważał za i przeciw i analizował tematy które w ostatnich dniach zaprzątały moja głowę.
Całkowite odcięcie się od dotychczasowego trybu życia, pobyt na łonie przyrody i regularna praktyka rozluźniania czy to przez oddech, ciało, medytację daje już po kilku dniach niebywałe efekty.
Krzysztof Ruba Fragmenty dziennika 16.10 2018
www.Wyprawy-Rozwojowe.pl
